“Nie możesz dokonywać mądrych wyborów życiowych, jeśli nie odważysz się słuchać samego siebie, swego własnego Ja, w każdej chwili swojego życia” powiedział Abraham Maslow. Z tego wpisu dowiesz się czym jest samorealizacja, czyli stawanie się tym, kim chce się być. Poznasz 15 cech ludzi, którzy się samorealizują! Sprawdź czy te cechy są Ci bliskie!
Wpis “O samorealizacji i słuchaniu siebie” możesz odsłuchać także w formie podcastu “Możesz Myśleć Inaczej“:
Co wspólnego z samorealizacją ma Abraham Maslow?
Mimo, iż pojęcie samorealizacji pojawiło się w filozofii już dużo wcześniej. Mi osobiście samorealizacja bardzo mocno kojarzy mi się właśnie z Abrahamem Maslowem, czyli amerykańskim psychologiem, który był przedstawicielem nurtu psychologii humanistycznej. Abraham Maslow najbardziej kojarzony jest z piramidą potrzeb, którą opracował, aby pokazać, że człowiek nie jest w stanie realizować siebie, jeśli wcześniej nie zostaną zaspokojone jego inne bardziej podstawowe potrzeby.
Najbardziej podstawowe są potrzeby fizjologiczne, związane ze snem, aktywnością, odżywianiem, itd. Wyżej w hierarchii znajdują się potrzeby bezpieczeństwa. Następnie potrzeby miłości i przynależności, szacunku. Aż wreszcie potrzeby związane z samorealizacją. Są to potrzeby związane z rozwojem, ze stawaniem się tym, kim chcemy być.
Samorealizacja jest procesem
Samorealizacja jest procesem, który dzieje się przez cały. Nie jest to coś, co możemy osiągnąć i zakończyć. Ten proces stawania się tym, kim chce się być nie ma końca. W toku swoich badań nad samorealizacją, Maslow wyróżnił cechy osób, które czują się spełnione w życiu. Jednak osoby samorealizujące się nie są takie same. Mimo, że da się wyróżnić pewne cechy wspólne, to jednak każdy postępuje w zgodzie ze sobą – z własnym Ja, niepowtarzalną osobowością, talentami, doświadczeniami. Każdy z nas wybiera swoją własną indywidualną drogę rozwoju.
Bardzo lubię wracać do koncepcji Maslowa, ponieważ pozwala mi się zastanowić nad tym, w jakim momencie swojego życia jestem. Co dla mnie jest teraz ważne? Ty też spróbuj tak podejść do tej koncepcji – sprawdź, które z cech wymienionych przez Abrahama Maslowa są Ci bliskie!
Jakie są cechy osób, które się samorealizują?
1. Obiektywne odbieranie rzeczywistości
Czy da się tak zupełnie obiektywnie odbierać rzeczywistość? Przecież odbieramy świat poprzez pryzmat naszych własnych sądów, przekonań, myśli, emocji, naszych własnych doświadczeń, historii, kultury, w której żyjemy… Wydawałoby się, że nie da się odbierać obiektywnie rzeczywistości. Jednak osoby, które dążą do samorealizacji starają się nie zamykać na własnych sądach, myślach, uczuciach czy własnej historii. Starają się patrzeć na otaczający je świat z różnych perspektyw. Tak, aby ich ogląd rzeczywistości był jak najbardziej szeroki, a więc zbliżony do tego obiektywnego. Umiejętność patrzenia na swoje własne problemy i na to, co się dzieje wokół nas z różnych perspektyw zbliża nas do obiektywizmu, poszerza nasze horyzonty
.
2. Akceptacja siebie i otoczenia
Jest to uznanie, że każdy człowiek z natury swojej popełnia błędy, ma pewne niedoskonałości i wady, a jednocześnie ma też wiele zalet i stara się jak może radzić sobie z wyzwaniami dnia codziennego. Ta akceptacja dotyczy zarówno nas samych, jak i świata. Gdy dajemy prawo sobie do popełniania błędów, to warto przyznać je też innym ludziom. Każdy z nas jest człowiekiem, a więc istotą z natury ułomną i popełniającą błędy. Akceptacja nie oznacza zgody, jednak uznanie, że tak po prostu jest i że błędy i pomyłki mogą się zdarzyć. Akceptacja to również uznanie, że każdy zachowuje się najlepiej w danej sytuacji jak tylko potrafi. Przecież gdybyś wiedział/-a jak zachować się lepiej, to z pewnością byś to zrobił/-a.
3. Spontaniczność, prostota i naturalność
Ta spontaniczność, prostota i naturalność występuje w zachowaniu, a także w życiu wewnętrznym, myślach i odruchach. Jest to pozwolenie na bycie sobą, takim jakim się jest. Oznacza uznanie, że jest się wartościową osobą.
4. Koncentracja na problemie
Oznacza oddzielenie od swoich własnych myśli i emocji po to, by rozwiązać daną trudność czy zadanie.
5. Dystans wobec rzeczywistości i potrzeba prywatności
Maslow zauważył, że osoby, które się samorealizują nie podążają za nowinkami i potrafią stanąć z boku. Przyglądają się ludziom, którzy są ich otoczeniu. Ta postawa dystansu, przyglądania się z boku, pozwala im też na zachowanie obiektywizmu, o którym pisałam wcześniej. Nie muszą gonić ani podążać. Mogą po prostu poobserwować, stanąć z boku i zdecydować czy coś jest dla nich dobre czy też nie nie.
6. Niezależność od otoczenia
Jest to również cecha związana bardzo mocno z dystansem wobec rzeczywistości i z przekonaniem, że można myśleć inaczej niż wszyscy. Ta niezależność wynika z własnych przekonań, wartości i z osądu obiektywnego wobec rzeczywistości.
7. Ciągła świeżość ocen
Osoby, które się samorealizują potrafią zachowywać się podobnie jak małe dziecko, które wszystko poznaje, bada, sprawdza. Inaczej, jest to postawa badacza – odkrywcy. Dzięki tej postawie nic nie jest nudne i powtarzalne. Na wszystko można spojrzeć z różnych perspektyw, wyciągnąć nowe wnioski. Dzięki temu ta ciągła świeżość prowadzi do zachwytu nad światem i umiejętności cieszenia się z tego, co mamy.
8. Doznania uniesienia i fascynacji
Osoby, które się samorealizują potrafią zatopić się w danej chwili i doznać uczucia uniesienia, przepływu. Dana chwila staje się tak bardzo interesująca, że niemal zatapiamy się w niej. To nie są momenty, które trwają bardzo długo, ale są wyraźnie zauważalne. Gdy człowiek doświadcza w swoim życiu takich momentów i daje się im ponieść, to w tym momencie wydaje się, że świat dookoła nie istnieje. Jest tylko Tu i Teraz.
9. Poczucie wspólnoty z rodzajem ludzkim
Dla osoby samorealizującej się każdy człowiek traktowany jest z takim samym szacunkiem. Nie ma lepszych i gorszych. Nie ma podziałów.
10. Głębokie przyjaźnie
Osoby, które się samorealizują potrafią słuchać i tworzyć prawdziwe, głębokie związki z innymi ludźmi. Oparte na szczerości, na poczuciu wspólnoty, wzajemnym szacunku. Te głębokie przyjaźnie wcale nie są liczne, ale mają ogromne znaczenie.
11. Tolerancja inności
Tolerancja oznacza poszanowanie czyich poglądów, upodobań, wierzeń, które różnią się od własnych. Nie oznacza zgody na nie, ale szacunek. Więcej na ten temat znajduje się we wpisie “Czym jest tolerancja i jak ją ćwiczyć?:
12. Wyraźne standardy moralne
Osoby, które się samorealizują potrafią obiektywnie odbierać rzeczywistość, zdystansować się wobec rzeczywistości oraz znaleźć swoje wartości, którymi kierują się w życiu. W związku z tym, jest dla nich jasne i oczywiste co jest dla nich dobre, a od czego warto trzymać się z daleka. Jednak poprzez to, że są też tolerancyjne, dają takie samo prawo innym ludziom.
13. Pogodne poczucie humoru
Jest to poczucie humoru, które nie rani drugiego człowieka, nie wyśmiewa się z nikogo. Jest bardziej filozoficzne i takie, w którym każdy odnajdzie radość i przyjemność. Nie ma tu złośliwości, przesady, ani braku umiaru.
14. Twórcze spojrzenie na świat
To twórcze spojrzenie na świat jest bardzo mocno związane z ciągłą świeżością ocen. Dla osób, które się samorealizują się wszystko może być nowe i ciekawe. Wszystko może być odkrywcze i pozytywnie zaskakujące. Jest tyle ciekawych tematów do odkrycia i do zastanowienia się!
15. Opór przed bezmyślnym podporządkowaniem się kulturze
Związany jest on dystansem wobec świata i obiektywizmem. Osoby, które samorealizują się potrafią spojrzeć na wszystko z boku i jasno wyrazić swoje zdanie. Czują, że nic nie muszą, ale wszystko mogą. Często słyszę zarzut, że to świat sprawia, że tak bardzo się stresujemy, gonimy za tyloma rzeczami. A przecież nie musimy podporządkowywać temu, co narzuca nam świat. Więcej na ten temat znajduje się we wpisie: “Jak iść własną drogą?”:
Zastanów się, czym dla ciebie jest samorealizacja?
Jestem bardzo ciekawa, jak podobają ci się cechy osób samorealizujących się wymienione przez Abrahama Maslowa! Tak jak pisałam, lubię do nich wracać, bo dzięki nim nabieram dystansu i uczę się na moment zatrzymywać i zastanawiać się, czy to co robię ma sens. Na jakim etapie mojego życia jestem? Co jest dla mnie ważne?
Teoria Maslowa zwraca też uwagę na to, że bez realizacji potrzeb podstawowych nie da się wieść spełnionego i szczęśliwego życia. Tylko wtedy będziemy mogli realizować w pełni swój potencjał, gdy zadbamy o to, co najważniejsze. Mam wrażenie, że dzisiejszy świat mówi nam co innego – zapomnij o potrzebach fizjologicznych, nie śpij tyle ile powinieneś, nie jedz tego, co zdrowe, rób tylko więcej, więcej i więcej i ten sposób osiągniesz pełnię szczęścia… Sam odpowiedz sobie na pytanie, czy rzeczywiście tak jest? Czy ten sposób myślenia i ciągłej gonitwy daje poczucie szczęścia i spełnienia?
